انواع نگرش ها به كسب و كار

نگرش به كسب و كار ، عبارت است از آمادگيرواني براي انجام كار، كه اين آمادگي رواني مي تواند مثبت، منفي يا خنثي باشد.
• نگرش منفي نسبت به كسب و كار
وقتي به هر دليلي، فرد از انجام كارخوشش نيايد و به دنبال فرصتي بگردد تا از انجام كار شانه خالي كند و به اصطلاح از زير كار در برود، داراي نگرش منفي نسبت به كار است، كه البته اين نگرش مي تواند مبناي فلسفي داشته باشد. مثلا اين اعتقاد كه " عمر گران بهاست، چرا با كار كردن به هدر بدهيم؟" ، بيانگر نگرش منفي به كسب و كار است. در اين اعتقاد، اساس لذت بردن از زندگي، خوش بودن، دم را غنيمت شمردن، به عيش و نوش پرداختن مصرف و تظاهر به مصرف كردن بدون كار است. اين نوع ديدگاه نسبت به كسب و كار ، مي تواند مبناي فلسفي نداشته باشد تنها به اين دليل پديد آيد كه فرد، شرايط كار را نا عادلانه ارزيابي كند.
• نگرش خنثي نسبت به كار
اين نگرش ، بيانگر وضعيتي است كه فرد هيچاحساس مثبت يا منفي اي نسبت به كسب و كار ندارد و انجام كار را يك تكليف در برابر دستمزدي كه به او مي دهند، ارزيابي مي كند. در اين حالت، فرد از كار انتظار محدودي دارد و به همين دليل، مشكلات و نارسايي هاي محيط كار ، وي را زياد ناراحت نمي كند؛ چون به لحاظ رواني پذيرفته است كه كاري به اين امور نداشته باشد و به اندازه اي كه از او خواسته شده است، كار خود را انجام دهد. چون فردي، احساس تعلق خاطر به كسب و كار نمي كند و برنامه ي دراز مدتي براي آن ندارد.
• نگرش مثبت به كسب و كار
نگرشي است كه فرد با عشق و علاقه به كار مي نگرد و كسب و كار را عامل موفقيت فردي و اجتماعي مي داند و از انجام كار ، احساس رضايت و شادماني مي كند. شايد نتوان از نظر فلسفي دقيقا به اين سوال پاسخ داد كه انسان در حالت طبيعي و بر اساس فطرت و ذات خود، دوستار كار يا بيزار از آن است يا نسبت به آن بي تفاوت است؛ ولي مي توان با قطعيت بيشتري اعلام كرد كه دستاورد هاي عظيم بشريت ، مديون كار و تلاش انسان هاست.
نوع نگرش مردم يك جامعه به كسب و كار، در كميت. و كيفيت انجام كار توسعه ي جامعه نقش مؤثري دارد. يكي از عوامل مهم عدم توسعه اقتصادي كشورمان نيز ناشي از فقدان نگرش مثبت گروه هاي مختلف اجتماعي به كسب و كار است.
وجود نگرش سنتي و غير صحيح در جامعه ايران كه كار بيش از زندگي بخور و نمير را نوعي حرص و طمع در جهت ثروت اندوزي تلقي مي كند، عامل مهمي در تقويت نگرش منفي به كسب و كار است. اين نگرش كه كار و تلاش و انباشت ثروت ناشي از كار آفريني ، نبوغ و خلاقيت و تلاش را مذموم مي داند، بايد تصحيح و به نگرش مثبت تبديل گردد. از سوي ديگر ، اين نگرش سنتي نيز كه دولت را متصدي همه امور جامعه و به اصطلاح همه كاره و به تبع آن مسؤول همه امور مي داند، بايد تعديل گردد تا گرايش به فعاليت هاي اقتصادي خصوصي به وجود آمده ، از ميزان گرايش به مشاغل دولتي كاسته شود. ضرب المثل معروف " آب باريكه " گوياي اين گرايش سنتي ايرانيان به كار هاي دولتي است كه هرچند كم، اما استمرار آن موجب نوعي اطمينان از آينده است.
در مقاله بعد موانع نگرش مثبت به كسب و كار در ايرانيان را بررسي خواهيم كرد.